จักรวาล

Gaming

gaming

หาเกเล่นเกมกันนน

เกมส์เก็บเลเวลก็เล่นเด้อ

PUBG ROV LOL ML

หาเพื่อนคุย,เปิดไมค์ได้ตอนเล่น มีเฟส

เล่นเกมกัน

Birdbtgor02

เวลาเจอต่างชาติปั่นใส่ 🤣🤣🤣

อย่างชอบ So Funny

Come on 🫴🏻

แต่ฉันเล่นเกมขี่ม้าในชีวิตจริง

ฉันไม่เล่นเกม

เหงาๆๆจริงนะทักมาทีไม่กัด

เหงา

หาคนเล่น rov ด้วยฮ่ะ

Jaonut

สีคิ้ว  ขาเข้า  โคราช

ด้านตราชั่ง

วันหยุดยาวเล่นเกมส์ทั้งวัน วันนี้ทำงานเก็บแรงกันต่อจ้าาาาาาา

ดากานดา

หาเพื่อนเล่นมายคราฟครับ

"เกมคือชีวิต ชีวิตคือเกม"

ทุกคนเรียนรู้คำว่า "ชีวิต" ครั้งแรกตอนไหนครับ? ผมเริ่มเรียนรู้มันจากการเล่น Harvest Moon Back to Nature บนเครื่อง PlayStation 1 ในบ้านที่อยู่มาก่อนผมจะเกิด นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าใจคอนเซปต์ของคำว่า ชีวิต ในภาพรวม

พอโตมาก็เข้าใจครับว่า Harvest Moon มันไม่ใช่ "เกมปลูกผัก" ธรรมดา ตลอดเวลากว่า 27 ปีของมัน มันพูดเรื่องราวชีวิตมาแล้วหลายรูปแบบ หลายสไตล์ ทั้งชีวิตที่สดใส ชีวิตที่แฟนตาซี โดยมีคีย์เวิร์ดอยู่แค่ “ชนบท” “ชีวิต” “ความอบอุ่น” แต่ผมคิดว่า Story of Seasons: A Wonderful Life คือภาคที่ลงลึกในคำว่า ชีวิต มากที่สุด

Story of Seasons: A Wonderful Life เป็นการนำภาคเก่าในชื่อเดียวกันกลับมาทำใหม่ครับ ถ้าใครเคยเล่นตั้งแต่สมัย PS2 จะรู้ว่า “ชีวิตอันสวยงาม” คือคีย์หลักในภาคนี้ ในขณะที่ภาคอื่น ๆ บอกเล่าเรื่องราวของความสนุก แต่เรื่องราวของภาคนี้บอกเล่าในอีกมุมมองที่ต่างออกไปค่อนข้างมาก นั่นคือการค้นหาความหมายของคำว่า “ชีวิต” ผ่านบรรยากาศเงียบเหงา ในหมู่บ้านแนวเขาที่ถูกลืม

ปกติการเล่น Harvest Moon เราจะต้องรีบเล่น รีบทำตามเป้าหมายที่เกมวางไว้ แต่ภาคนี้มันไม่ได้มีเป้าหมายที่ชัดเจนครับ เหมือนชีวิตคนเราที่ไม่ได้มีเป้าหมายอะไรเลย เกมนี้ก็สร้างมาให้เรา เกิด แก่ และตาย ไปพร้อม ๆ กับคนที่เรารัก และทิ้งอนุสรณ์เอาไว้ให้คนรุ่นหลัง

นั่นทำให้ Perspective หรือวิธีมองเกมมันต่างไปจากภาคเก่า ๆ มากโขเลยครับ จากคุณเล่นเพื่อ "พิชิต" กลายเป็นเล่นเพื่อ "เรียนรู้" ในชีวิตของตัวเอก  ในช่วงแรก คุณอาจจะต้องเป็นวัยรุ่นสร้างตัว เก็บเกี่ยวผลผลิต สร้างงานสร้างอาชีพอย่างหนัก ทั้งยังต้องหาคนรักไปด้วย แต่เมื่อเข้าสู่ช่วงวัยผู้ใหญ่ ร่างกายของคุณจะไม่สามารถทำได้เหมือนช่วงวัยรุ่นอีกแล้ว ทำให้คุณต้องปรับตัวในทุก ๆ ครั้งที่อายุมากขึ้น

สิ่งที่ผมชอบมาก ๆ คือ ไม่ใช่เราที่กาลเวลาพาให้เปลี่ยนไป หมู่บ้านของเราก็ด้วย ในวันแรกคุณอาจจะเจอกับคนคนนี้ แต่สักพักเขาก็จะบอกลาเราไปสวรรค์ หรือหมู่บ้านที่สวยงาม นานวันก็อาจจะทรุดโทรมไปตามกาลเวลา สังขารมันไม่เที่ยงครับ หน้าที่ของคุณคือ “ใช้ชีวิต” ให้มันเป็นชีวิต ทำงานเมื่อต้องทำ ผ่อนคลายเมื่อจำเป็น ใช้ชีวิตให้สนุก ไม่ใช่ใช้ให้มันเป็นเกม เหมือนภาคที่แล้ว ๆ มา

พอเกมเข้าสู่บทท้าย ๆ ความหมายของคำว่า A Wonderful Life ก็จะชัดเจนขึ้น เกมจะนำการกระทำทั้งหมดของทั้งชีวิต มาเป็นบทสรุปให้กับเรา เราใช้ชีวิตแบบไหน อะไรที่เราให้ความสำคัญ ทั้งหมดจะสะท้อนออกมาผ่านฉากสุดท้ายของเกม แม้ชีวิตจะมีจุดที่ผิดพลาดไปบ้าง 

แต่มันก็คือชีวิต และทุกชีวิตสวยงามครับ

เกมคือชีวิต ชีวิตคือเกม

“..กว่าจะรู้ว่ามันเสียหาย รักนั้นก็สายเกินแก้”

เครื่องยนต์เสีย ก็ต้องซ่อม ยางรั่ว ก็ต้องเติม “การซ่อมรถ” ไม่ต่างอะไรกับความสัมพันธ์ของมนุษย์กับมนุษย์เลยครับ ผู้ชายบางคนยกให้ รถ เป็นคู่ชีวิตแบบหนึ่งด้วยซ้ำ ถึงผมจะไม่มีรถเป็นของตัวเองจริง ๆ แต่ประสบการณ์ของครอบครัว ไม่ว่าจะปู่ หรือพ่อ บอกผมเสมอว่ารถสำคัญขนาดไหน

เพราะครอบครัวผมเป็นช่างซ่อมรถมาก่อน ผมถึงรู้ความจู้จี้จุกจิกของมันดี ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ หรือมอเตอร์ไซค์ มีหลายครั้งที่พ่อผมต้องรื้อทุกอย่างในมอเตอร์ไซค์หนึ่งคัน เพื่อให้รู้ว่าจุดไหนกันแน่ที่เสีย อาการไหนชัดเจนก็ดีไป แต่บางอาการต้องอาศัยการตรวจสอบและการทดลองอย่างหนัก เพื่อคอนเฟิร์มให้แน่ใจว่าสิ่งที่เสียคืออะไรกันแน่ ลูกค้าจะได้ไม่ต้องเสียเงินเปลี่ยนหลายชิ้น

และมันทำให้ผมนึกถึงความรักในชีวิตด้วย ขณะที่ผมซื้อ Car Mechanic Simulator 2021 เพราะอยากรู้จริง ๆ ว่าผมชอบกิจการของครอบครัวหรือเปล่า ใจผมก็นึกย้อนไปถึงวันเวลาที่ผมเคยรักใครคนหนึ่งอย่างสุดหัวใจ ในขณะที่ผมกำลังตรวจสอบ ถอดชิ้นส่วน วิเคราะห์สิ่งที่เสีย อยู่ในเกมซ่อมรถนี่ล่ะ

ความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนรถคันหนึ่งที่คุณภาพดีตั้งแต่เริ่ม เรารักกันมาก เธอชอบมานั่งดูเวลาผมเล่นเกม ทำอาหารให้ผมหลังเลิกงาน เรามีคำเรียกน่ารัก ๆ ที่ใช้เรียกกันสองคน ผมกลายเป็นอีกคนที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เป็นมาก่อน ผมจำได้ว่าเราคุยกันทุกเรื่อง บางเรื่องที่ผมเก็บไว้กับตัวเอง ไม่เคยบอกใครเลย เธอก็เป็นคนเดียวที่รู้ 

แต่เมื่อนานวันเข้า มันอาจช้าลง มีปัญหาเล็กน้อย หรือส่งเสียงขึ้นมาบ้าง แต่เราเลือกจะมองข้าม เพราะในฐานะคนขับที่ไม่มีความรู้ด้านการซ่อมแซม เราไม่รู้หรอกครับว่ามีอะไรที่ค่อย ๆ เสื่อมสภาพลง ทุกอย่างในความรักมันไม่มี UI ที่โชว์ให้คุณเห็นชัดเจนว่า การสื่อสารระหว่างทั้งคู่น้อยลง หรือเราไม่มีเวลาให้กัน

ในเกมจริง รถคันหนึ่งอาจจะระบุว่าเขามีปัญหาแค่เสียงแถว Camshaft แต่เมื่อลองเช็คดูดี ๆ แล้ว คุณอาจจะต้องเปลี่ยนทั้ง Cam Gear และ Belt Tensioner เลยก็ได้ถ้ามันแอบเสียนิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อความปลอดภัย นอกจากนี้ยังต้องถ่ายน้ำมันเครื่อง น้ำมันเบรค น้ำหล่อเย็นเกือบทุกครั้ง และนั่นไม่ต่างจากความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคนเลย

พอถึงช่วงเวลาจะพัง มันจึงพัง ในตอนที่เราเลิกกัน มันกระทันหันมากสำหรับผม ผมกับเธอจะแต่งงานกันในเดือนหน้าอยู่แล้ว ผมถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างอาจเป็นเพราะอุบัติเหตุเล็ก ๆ ก็ได้ เลยพยายามแก้ไขมันหน้างาน โดยไม่รู้เลยว่าปัญหามันมากกว่านั้น

หัวใจก็เหมือนเครื่องยนต์ ตอนแรกคุณอาจจะแค่ต้องเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง นานวันเข้าปัญหาเริ่มยากขึ้นเรื่อย ๆ คุณที่เป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ใช่ “ช่างซ่อมความรัก” ก็ต้องยอมรับมันไป หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ หรือเปิดมุมมองใหม่ ๆ จากใครเลย

ผมก็เป็นแบบนั้น ความสัมพันธ์ของผมเริ่มต้นด้วยความร้อนแรง เรารักกันมากจริง ๆ ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แต่บทสรุปสุดท้ายก็เหมือนรถเก่า มันถูกปล่อยให้ทิ้งร้าง ความรักของผมยังคงอยู่ แต่คนขับไม่อยู่ เธอทิ้งรถเก่า ๆ ของเราในสุสาน แล้วจากไปโดยไม่ลา

ในวันแรก ๆ ผมคิดว่าความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนรถเก่า ที่แค่ซ่อมแซมก็ยังไปต่อได้ แต่เมื่อใช้เวลาพินิจพิเคราะห์อยู่นาน การรื้อความสัมพันธ์ก็ทำให้ผมต้องเปิดตา ไม่ใช่ว่า “เธอทิ้งฉัน” แต่เป็น “เราทิ้งกัน” เพราะเพียงจุดเล็ก ๆ ที่เราสองคนปล่อยให้มันเสียหาย ก็ลุกลามได้จนรถคันนี้ต้องหยุดลง

สิ่งที่น่าเสียใจคือ มันอาจเป็นจุดเล็กจริง ๆ ที่คุณเห็นแล้วคุณรู้แน่ว่าคุณซ่อมมันได้ แต่เวลาไม่คอยใคร ทุกอย่างมันสายเกินแก้ไขไปแล้ว

ที่คุณทำได้คือ เดินต่อไป ทิ้งลานจอดแห่งอารมณ์ไว้ หาเซลล์ใหม่และภาวนาให้มันไม่จบแบบเดิม

“..กว่าจะรู้ว่ามันเสียหาย รักนั้นก็สายเกินแก้”

น้องคนเดิมจากคลิปก่อน ทยอยๆ อัพลง

สุ่มเจอผู้เล่น Secret - 002

คนเกรงต้องอยู่คนเดียวได้

"บางครั้งคำด่า ก็หมายความว่า ยังมีชีวิตอยู่"

ผมเพิ่งเห็นข่าว Heroes of Newerth เวอร์ชันใหม่กำลังจะเปิดให้บริการ เห็นแล้วนึกถึงสมัยเด็กเลยครับ ผมโตมากับเกมนี้ตั้งแต่ช่วงมัธยมต้น เคยโดดเรียนเพราะมันมาแล้ว เรียกได้ว่าเป็นความทรงจำที่ทั้งดีและไม่ดีไปพร้อม ๆ กัน

ผมเห็นคนที่พูดเกี่ยวกับเกมนี้ในตอนนี้ มักจะพูดถึงการ “กดปุ่ม T” อยู่บ่อย ๆ ราวกับว่ามันเป็นไฮไลท์ของเกม คนที่ไม่เคยเล่นอาจจะไม่รู้ว่าปุ่ม T มันคือปุ่มเปิดไมค์คุยกับคนในทีม บริบทที่พวกเขาจะสื่อคงประมาณว่าสังคม HoN มันเต็มไปด้วย Toxic ในเรื่องภาษา ปุ่ม T มันก็เลยเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของเกม แทนที่จะเป็นอย่างอื่น

ผมโตมากับร้านเกม ร้านแบบที่กลิ่นอับของกางเกงยีนส์ไม่ได้ซักสองเดือนลอยฟุ้งอยู่ในแอร์ รวมกับกลิ่นเท้าเด็กมัธยมที่เพิ่งไปช่วยแม่ขนของตลาดนัด มันคือสังคมเล็ก ๆ ของเด็กที่ไม่เหมือนกันเลยสักคน ทั้งหน้าตา ฐานะ หรือภาษา แต่สิ่งที่เหมือนกันก็คือ เราเข้ามาเพื่อ "เล่นเกม"

ผมจำพี่คนหนึ่งได้ดี เขาเป็นลูกจ้างโรงน้ำแข็ง ทำงานวันละสิบชั่วโมง ได้เงิน 300 บาท เขามักจะมานั่งเล่นเกมหลังจากที่งานเสร็จ และแทบจะนอนที่ร้านไปเลย ทำให้สุขอนามัยเขาไม่ได้ดีเด่อะไรมาก โดยเฉพาะเสื้อผ้าและทรงผม ที่ไม่รู้ว่าซักสระบ้างไหม

ผมจำได้ว่าสไตล์การเล่น HoN ของพี่แก Aggressive มาก เล่นไม่ได้ดั่งใจก็เปิดไมค์ด่ายับ ๆ ทั้งไอ้เหี้ยไอ้สัตว์ มาเต็ม ด่าสวนกันไปกันมากับคนในทีม จนผมเผลอคิดไปว่า พวกนี้มันเป็นมนุษย์กันหรือเปล่าวะ

วันหนึ่งผมเลี้ยงข้าวไข่เจียวแก 25 บาท เพราะเขาดูหิวตอนเราเล่นเกมจบ พวกเราก็เลยได้คุยกันจริงจัง เขาบอกผมว่า อยู่กับแม่สองคนในบ้านไม้เก่า ๆ เงิน 300 บาทที่ได้จากงาน ต้องแบ่งครึ่งให้แม่ ส่วนอีกครึ่งเป็นเหมือน “ค่าชีวิต" เอาไว้เล่นเกม

พอผมมองเทียบกับสังคมภายนอก 100 บาทมันทำอะไรได้เยอะ เขาอาจจะเอาไปซื้อยา ซื้อกาวมาดมก็ได้ แต่การเล่น HoN และการระบายผ่านเสียงคงเป็นเรื่องที่เขาถนัดกว่า 

จริง ๆ เรื่องนี้ผ่านมานานแล้วแต่มันก็ยังอยู่ในใจผม มันทำให้ผมคิดเสมอว่า ถ้ามีใครคนหนึ่งด่าผมผ่านไมค์ในเกม MOBA ชีวิตเขาจะเป็นเช่นไร จะลำบากจนไม่เหลือที่ให้ส่งเสียงเหมือนพี่คนนี้หรือเปล่า

ผมไม่ได้บอกว่าการตะโกนด่าคนอื่นมันไม่ผิด แต่สำหรับผม บางคนมันไม่มีที่ให้แสดงความเป็นตัวเองจริง ๆ เขาอาจเป็นเครื่องจักรไร้ชีวิตในที่ที่หนึ่ง และการตะโกนใส่เรา ก็เหมือนการตอกย้ำว่า “เขายังมีชีวิตอยู่ตรงนี้ และยังไม่ยอมแพ้”

คุณจะด่ากลับ จะปิดไมค์ หรือจะหัวเราะเยาะก็ได้ แค่อย่าลืมว่า “เสียงของเขา” มันมีความหมาย 

และนั่นดีกว่าการไม่มีเสียงอะไรเลย

"บางครั้งคำด่า ก็หมายความว่า ยังมีชีวิตอยู่"

ยากกว่าเดิมอีก 555

จบสิ้นละตานี้

หาคนจอยครับกลับมาเล่น

"เราหนีได้ทุกอย่าง ยกเว้นความจริง"

ในโลกนี้ มันมีอารมณ์อยู่ไม่กี่แบบ ที่เราจะจินตนาการไม่ถึงเลย นอกจากจะสัมผัสมันเองสักครั้ง หนึ่งในนั้นคือ “ความสูญเสีย” เพราะมันคืออารมณ์ดิ่งลึกของมนุษย์ ยิ่งคุณเสียคนที่คุณรักมาก คุณยิ่งดิ่งลึกลงมาก

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เพิ่งสูญเสียคนที่รัก และคนที่เชื่อมั่นในตัวผมอย่าง “คุณแม่” ไป ท่านเสียเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่ผ่านมา เมื่อก่อนผมเคยเป็นคนที่คิดว่าความตายและการสูญเสีย เป็นเรื่องที่ไม่ต่างอะไรกับชีวิตปกติ ถ้าผมหายไปวันนี้ หรือมีคนรอบตัวผมหายไป ก็คงไม่ได้เสียใจอะไรมาก เราคงตื่นมาทำงานได้ปกติ ใช้ชีวิตอย่างปกติ อาจจะคิดถึงบ้าง แต่คงไม่ตาย

แต่นั่นไม่ใช่ความจริง เมื่อมันเกิดขึ้น อารมณ์ที่เราไม่เคยรู้สึกก็ผุดขึ้นมา มันเหมือนการรวมตัวของความทรงจำ ความเศร้า และความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน มวลรวมของอารมณ์ด้านลบมันรุนแรง ต่อให้คุณเป็น “คนลบ ๆ” แบบผม ก็ยังต้องยอมสยบให้กับมัน ไม่น่าเชื่อว่าคนที่บอกว่าจะไม่ร้องไห้ กลับร้องไห้ใคร่ครวญถึงความตาย คิดว่าชีวิตที่เหลืออยู่ไม่มีคุณค่า ผมคงดูน่าตลกในสายตาตัวเองในอดีตพอดู ที่คิดอะไรไว้อย่างดี แต่ก็หนีมันไม่พ้น

นั่นทำให้ผมที่รอดตายมานั่งเล่น Clair Obscur: Expedition 33 จนจบ ทบทวนถึงบทเรียนที่เกมให้ไว้ ว่าเรื่องทั้งหมดจบลงได้ด้วยการไม่หนี และเลือกที่จะเผชิญหน้าความโศกเศร้าเสียใจ ไม่ว่าจะเหลือหรือไม่เหลือใคร กระบวนการซ่อมแซมก็จะทำงานด้วยตัวของมันเอง

ถ้าใครเล่นจบเหมือนผมแล้ว น่าจะเข้าใจพล็อตโดยรวมของมันดี ครอบครัวหนึ่งสูญเสียลูกชายไปจากเหตุการณ์ไฟไหม้ ลูกสาวเสียโฉม (Alicia) คุณแม่ (Aline) ใช้พลังของผืนผ้าใบ ในการสร้างโลกสมมติที่ “ลูกชาย” ของเธอยังไม่ตาย และอาศัยอยู่ในนั้น จนความเศร้าของครอบครัวไม่เคยจางหายไป ทำให้คุณพ่อ (Renoir) ต้องเข้าไปขัดขวางพวกเธอ

ผมเข้าใจตัวละครอย่าง Renoir แต่ก็เข้าใจ Alicia ไปพร้อม ๆ กัน ทั้งสองคนนี้ก็เหมือนคนทุกคนในโลกปัจจุบัน ที่เลือกจะโต้ตอบต่างกันไปเมื่อเกิดเรื่องร้าย ๆ ในชีวิต ผมเคยเป็น Alicia ที่เลือกกดอารมณ์ไว้ในช่วงแรก ใช้เวลาทำงาน เล่นเกม ไม่ปล่อยให้ตัวเองเศร้าในช่วงเย็นค่ำ และนั่นไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี มันเป็นแค่การ “หนี” ออกจากความเจ็บปวด เพราะผมไม่รู้ว่าจะทำยังไง

การที่ Aline (Paintress) สร้างโลกที่ลูกชายไม่เสียชีวิตขึ้นมา เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะถ้าผมมีอำนาจในการสร้างโลกที่แม่ผมไม่ตาย ผมก็จะทำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่า มันไม่ใช่ความจริง ยังมีคนในครอบครัวที่รอผมอยู่ ทั้งน้องชาย คุณปู่ คุณย่า ต่อให้คนที่ผมรักที่สุดหายไป ผมก็ต้องกลายเป็นคนคนนั้นให้ได้แทน

คนเราไม่ว่าใคร ย่อมต้องเจอความเจ็บปวดระดับนี้ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะเจอกับมันตอนไหน และรับมือกับมันอย่างไร ผมจึงเหมือน Renoir ที่สุดท้ายต้องยอมรับว่า หากเราต้องการให้ชีวิตก้าวต่อไป เราต้องยืนจ้องตากับความจริง ไม่หลบ ไม่หนี ในที่สุดเราจะไม่ชนะ แต่เราจะผสานรวมกับมัน และอยู่ต่อไปได้

ผมโชคร้ายที่เสียทั้งคุณแม่ และต้องเลิกกับคนรัก แต่สิ่งหนึ่งที่ผมโชคดี คือผมอดทนพอจะผ่านนรกในใจนี้ได้ด้วยตัวเอง มีอีกหลายคนที่ต้องรับมือกับความเจ็บปวดและยังผ่านมันไปไม่ได้ พวกเขายังเฝ้าหลอกตัวเองอยู่ในโลกสมมติ ไม่ต่างจากสิ่งที่ Alicia ทำในเกม

ไม่ว่าคุณเป็นใคร หากความสูญเสียวิ่งหาคุณจนเจอ และคุณคิดว่าไม่เหลืออะไรแล้ว ให้คุณรู้ไว้แบบที่ผมเคยรู้

คุณยังเหลือตัวคุณเอง และนั่นวิเศษที่สุดแล้ว

"เราหนีได้ทุกอย่าง ยกเว้นความจริง"

หาอะไรเล่น

PUBG

ลองเล่นกับต่างชาติ REPO

วิ่ง วิ่ง วิ่ง

หาคนเล่นเกมด้วยกันครับเหงามากเลยยย

หาคนเล่นเกมส์ด้วยกัน

ไม่ค่อยมีเวลาเล่นเข้ามาชมบรรยากาศก็ยังดี

REPO เกมแห่งมิตรตะพาบ

ตามหาเพื่อนเล่นgrow a graden กับ free fire

ไปถึงด่าน 4 เอง ขอให้ได้เจออีกอยากแก้มือ

REPO ไว้มาเล่นกันใหม่เน้อ

สุ่มเจอผู้เล่น Secret - 001

แอม

Dkuppp

อยากเล่นเกมทักทายนะ

ต้องใส่ชื่ออะไรวะ

สวัสดีทุกคนที่น่ารัก

ตาเริ่มมองไม่เห็นมองไม่ทันต้องเริ่มใส่แว่นแล้วสินะ;-;

เกมดีีีี

หาเพื่อนชวนเล่นเกมงับ เล่นได้ทุกแนว

ถ้าเธอขาดซัพเราซัพให้ได้นะ🤣

เทสระบบ หาเพื่อนเล่นน

JEFFY

ชุมชน Boo สำหรับพบปะผู้ที่ชื่นชอบ Gaming เหมือนกัน

ชุมชน Gaming

หาเกเล่นเกมกันนน

PUBG ROV LOL ML

FF

เล่นเกมกัน

Birdbtgor02

อย่างชอบ So Funny