Kempie

Geplaatst op donderdag 10 augustus 2023

8ma

INTP

Waterman

6

7

Mijn persoonlijke boodschap

Mijn kunsthistorische en socio-culturele erfenis en het belang van interculturele infusie als gids en catalyst voor vrede, vrijheid en menselijke verbondenheid: Mijn ouders zijn beiden belezen poëten, auteurs, activisten en maken deel uit van het uitstervende ras van cultuurhistorische Barden die elkaar voor het eerst hebben leren kennen in een folkloristische, naoorlogse en anti-xenofobische beweging - in het leven geroepen in het verruïneerde Duitsland met als doel de banden tussen de betrokken landen aan te sterken en de littekens van de wereldoorlog te helen. Dit deden zij door middel van poëzie, muziek en andere vormen van culturele uitwisseling in de oorspronkelijke taal, en voerden ook protest- en sociaal-kritische liederen op tegen dictatoriale en autocratische regimes in (vaak door burgeroorlog) verscheurde landen en streken doorheen Europa. Mijn ouders waren vertrouwelingen van wijlen Josef 'Sepp' Gregor, Weens filosoof en stichter van 'Die Klingende Brücke' (vertaling: De Zingende Brug) - intussen gegroeid tot een internationale vredesorde van Barden en ook actief in ons land. Ik ben dan ook sinds de kinderwieg doordrenkt met verschillende culturen, vreemde spraken en poëtische muziek in alle stijlen en kleuren, ben gekend met de rijke geschiedenis achter recente en huidige conflicten en ben bovenal opvolgend boodschapper met een waarschuwing en oproep die nooit mag vergeten worden. Mijn vader die in WO2, op zeer jonge leeftijd tijdens oudejaarsnacht volwees werd na bombardementen op de gezinswoning, heeft mij in hartverscheurend en glashelder detail in tranen verteld hoe die nacht exact verlopen is, de aanloop en de gevolgen ervan, met de nadruk op het belang van interculturele gedachtenuitwisseling als maatschappelijk bindmiddel en als overbrugging van het soort verachtelijke misopvattingen en gedachtengoed dat enkel terug kan leiden naar hernieuwde conflicten, oorlog en de heropening van oude wonden. Hij speelt verschillende soorten gitaren waaronder ook Portugese en Zigeunermodellen en heeft een voorliefde voor Griekse vissersliederen, Eduardo Falú, Oliveira Pequenina, Balkan/Roma muziek, Paraguayaanse volksmelodie en ceremoniële zang uit Rapa Nui - beter gekend als het Paas- of Oostereiland. Deze liederen zijn vaak intergenerationele dragers en standvaste getuigen van traditionele gebeurtenissen en historische momenten in het internationale wel en wee van democratie en vrije meningsuiting. Ze verhalen over gedeelde passies, de liefde van het vaderland, de bittere smaak van onderdrukking of de heimwee tijdens ballingschap. Ze vertolken de dromen en verzuchtingen der naties. Ze zijn vensters en wegwijzers in de verwoven geschiedenis en eeuwenoude tradities van volkeren of in de huiveringwekkende realiteit van etnische zuiveringen. Met het geld dat mijn vader ooit als volwees en kinderarbeider in de Duitse steenkoolmijnen verdiende, gecombineerd met de opbrengst van zijn werk in jeugdherbergen en bloeddonaties heeft hij zijn eerste gitaar en een bandoneum gekocht, en moest hij niet langer in het duivenhok van een doorzeefde burchtruïne slapen. Mijn moeder was jarenlang fervent vrijpleitschrijfster voor Amnesty International. Zij koestert een voorliefde voor Ierse folklore, Cesária Évora, de poëtische Georges Moustaki, Atahualpa Yupanqui, Mercedes Sosa en Dusty Springfield's tedere 'I think it's gonna rain today'. Zij speelde ook vlotjes gitaar maar kan dit helaas niet meer aan wegens een autoimmuunaandoening in de botten en gewrichten. Ook kan zij niet meer langer dan 10 seconden zingen zonder pijn aan de stembanden te ondervinden. Mijn vader, intussen 85 jaar oud speelt en zingt dagelijks nog wel. In hun gloriejaren kwamen zij op met grote namen zoals Duits Grootmeester Peter Finger, het Joods-Zweeds bevriend koppel 'Hai & Topsi' of met het befaamde Mexicaanse trio 'Los Tres Pastores' en dit zowel op kleine als grote internationale folkloristische festivals of in de opname-studio van het Duitse televisiezender WDR. Zij namen ook deel aan verboden protestzang in het holst van de nacht in schaars verlichtte en verdoken schuren of kelders in het toenmalig autocratisch Kroatië, samen met partizanen in traditioneel gewaad, momenten in de Europese geschiedenis waarop Josip 'Tito' Broz's beruchte knuppelgarde op elk moment het hoenderhok kon binnenvallen. Ook smokkelden zij contraband in de vorm van verboden Joodse poëzie en boeken als cadeau op een evenzeer verboden Joods huwelijk van verzetsvrienden in het voormalig Joegoslavië van schrikdictator Nicolae Ceaucescu en diens gedrocht van een vrouw. Zij hebben zich met regelmaat aan diverse grensposten moeten verantwoorden en beredden door bijvoorbeeld lokale postzegels ter waarde van ettelijke honderden DuitsMarken aan te kopen om corrupte en vetgemeste grens-commandanten van de Garda Civil te paaien of zich net zoals asielzoekers aan gevaarlijke grensovertochten te wagen, opgejaagd door wilde Turkse berghonden en een paar fanatiekelingen met een tweeloop op weg naar Georgië. Hun visie op 'interculturele bruggen' en Sepp Gregor's levenswerk zitten als diep gewortelde waarden verweven in de persoon die ik verworden ben, als een effectief vaccin in mijn bloedstroom tegen de afschuwelijke en antidemocratische noties die zich recentelijk in de samenleving vlotjes aan het hernestelen zijn. Ik ben dan ook zeer dankbaar dat zij mij dit met de paplepel hebben meegegeven en wil plichtsbewust deze boodschap overdragen aan huidige en toekomstige generaties: Enkel in open dialoog en via culturele uitwisseling zal er vrede op aarde heersen. Isolationisme en xenofobie zijn de snelwegen naar oorlog. Het verloochenen van interculturele verbondenheid en gezamenlijke geschiedenis in combinatie met de onwil multiculturele bruggen te onderhouden, maakt van Putin de tiran die hij uithangt in plaats van de broeder die hij had kunnen zijn. Muziek: U luistert naar een kort stukje van mijn ouders' versie van 'Što mi e milo em drago' - een volkslied (in alle waarschijnlijkheid) afkomstig uit Noord-Macedonië, hevig gecontesteerd door Bulgarije - een duidelijk gevolg van een gemeenschappelijke Slavische geschiedenis. (bewerkt)