Antonio

ارسال شده 1402 بهمن 28, شنبه

2ماه

ISTP

حوت

1

2

آوار

خیلی دلربا بود ، لوند ، دلبر ، کیوت ، مهربون ، هرچی سعی میکردم توش عیب پیدا کنم نمیتونستم ، فهمیدم عاشقش شدم... رفتم بالا ، خیـــلی بالا ، اوج گرفتم ، جایی که غیر اون هیشکیو نمیدیدم ، آسمونو لگد کرده بودم... اما... چرخ گردون چرخیدو روزگار روی بدشو نشونم داد ، ورشکستگی ، سقوط آزاد..دلهره و اضطراب، تشویش و ترس اما یه برگ برنده دستم بود ، اون بود، امیدم بود،. چتر نجاتم اون بود ... اما چترم باز نشد... با شتاب ۹/۸ متر بر ثانیه به زمین برخورد کردم ، هنوز زنده بودم ... با چشام دنبالش کردم... دیدم همه ی چیزایی که با عشق ساخته بودمو خراب کرده ... همش آوار شد رو خودم ... نمیدونم چرا هنوز زندم ، مسخرست من باید میمردم ، الان نفس های آخرو میکشم... چشمام سیاهی میره ، بیشتر استخونام شکسته ... قلبم به سختی میزنه جوری که حس میکنم داره وامیسته... چشام جایی رو نمیبینه ، اما از ذهنم پاک نشده ... من نمیخوام ببینمت ، نمیخوام زنده باشم ... لطفا تنهام بذار ، شاید این نفس های آخرم ۳۰ سال طول بکشه اما نمیخوام با یاد تو بگذره ، فقط چند نخ سیگار وینستون کافیه، نباش ، کلا نباش ، چتر نجات که نبودی ، حداقل آوار نباش....