Kto jest najlepszą parą dla INFJ i ENFP? Jak wygląda związek ENFP - INFJ? Czy ENFP i INFJ są ze sobą kompatybilni? Tutaj przyjrzymy się dogłębnie dynamice osobowości przez pryzmat historii miłosnej jednej pary.

Boo Love Stories to seria, która przedstawia dynamikę związków między typami osobowości. Mamy nadzieję, że doświadczenia innych pomogą Ci poradzić sobie w Twoich własnych relacjach i podróży w poszukiwaniu miłości.

Ta historia pochodzi od Kyry, byłej buddyjskiej mniszki, która została malarką-artystką. Po rozwodzie z dwoma córkami, oto jak znalazła miłość na nowo z INFJ. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!

Ich historia: Krzyżowiec (ENFP) x Idealista (INFJ)

Derek: Cześć Kyra! Dziękuję, że podzieliłaś się z nami swoją historią. Jak długo jesteście razem?

Kyra (ENFP): Około 4 lat.

Derek: Jak się poznaliście?

Kyra (ENFP): Cóż, to dość długa, dziwna historia. Poznaliśmy się 13 lat temu. Chodziliśmy na ten sam uniwersytet w Boulder, w Kolorado, który jest małym buddyjskim uniwersytetem. Kiedy się poznaliśmy, mieliśmy razem kilka zajęć. Oboje byliśmy na kierunku religioznawstwa. Ja studiowałam religioznawstwo i psychologię, a on był na ścieżce religioznawstwa. W tamtym czasie, gdy się poznaliśmy, on był żonaty, a ja byłam zakonnicą.

Derek: O wow, jak ciekawie!

Kyra (ENFP): Byłam zakonnicą w tradycji hinduskiej i wystarczy powiedzieć, że nie było między nami żadnej chemii ani niczego, ponieważ prowadziliśmy bardzo różne życia, ale rozmawialiśmy i mieliśmy razem kilka zajęć. Skończyliśmy studia, poszliśmy swoimi oddzielnymi drogami. A około 4 lata temu mieliśmy kilku wspólnych znajomych na Facebooku i zobaczyłam, że skomentował post jednego z naszych wspólnych znajomych. Pomyślałam: o tak, Robert, pamiętam go, więc wysłałam mu prośbę o dodanie do znajomych. Chyba zobaczył prośbę o dodanie do znajomych, trochę przejrzał mój profil i wysłał mi wiadomość: o wow! miło cię znowu zobaczyć, widzę, że oboje jesteśmy po rozwodzie. Po byciu zakonnicą, opuściłam tę ścieżkę, wyszłam za mąż i miałam 2 córki, a następnie się rozwiodłam. Powiedział, że widzę, że oboje jesteśmy po rozwodzie i mamy 2 córki, i mieszkamy w tym samym mieście. Okazało się, że mieszkaliśmy zaledwie 2 mile od siebie.

Kiedy się połączyliśmy, powiedzieliśmy, że powinniśmy zebrać nasze dzieci, ponieważ były w podobnym wieku. Nie było w ogóle zamiaru, aby to było romantyczne. Myślę, że w tamtym czasie oboje, on i ja, byliśmy bardzo wypaleni w tym departamencie, po prostu mieliśmy tego dość. Byłam w takim punkcie, w którym albo chciałam całą enchilladę, albo żadnej enchillady, i w tamtym czasie stawiałam na żadną enchilladę, jeśli to ma sens.

Oto tłumaczenie tekstu na język polski, z zachowaniem formatowania markdown:

Faza randkowania: Jak się pierwotnie zeszliście?

Kyra (ENFP): Zeszliśmy się, a nasza pierwsza randka była właściwie spotkaniem zabawowym z dziećmi na lokalnym osiedlowym placu zabaw. Kilka razy później spotykaliśmy się tylko z jego dziećmi i przyjaciółmi. Oboje byliśmy bardzo sceptyczni. Myślę, że przez dość długi czas pozostawaliśmy w strefie przyjaźni, zanim pojawił się nawet pomysł przekroczenia tej granicy i podjęcia rozmowy na ten temat. Nawet przed naszą pierwszą randką prowadziliśmy długie rozmowy o tym, czego chcemy w związkach, a nawet o preferencjach seksualnych i tym podobnych rzeczach. Zanim wkroczyliśmy na tę drogę, bardzo się do siebie zbliżyłam. Pamiętam, że myślę, że dnia, w którym uznaliśmy, że to może się udać, byłam zajęta pracą, a on zaproponował, że przyprowadzi moje dziewczynki, żeby je opiekował, abym mogła popracować, ponieważ jestem samozatrudniona. Po prostu mnie przytulił i pocałował, a ja poczułam się, jakby przeszedł mnie prąd. Jestem dość pewna, że dla niego było to samo. Wsiadłam do samochodu i zaczęłam się histerycznie śmiać. Reszta to już historia.

Derek: Więc Robert (INFJ) zainicjował to, zanim poszliście na oficjalną randkę?

Kyra (ENFP): Myślę, że do tego czasu mieliśmy jedną randkę, a ja wciąż byłam sceptyczna. Poszliśmy na randkę i tańczyliśmy, ale nie było między nami tej wyraźnie flirtującej energii, ponieważ oboje byliśmy jeszcze bardzo powściągliwi. Oboje byliśmy w takim momencie, kiedy nie spodziewaliśmy się, że ktoś się pojawi. Myślę, że on zdał sobie sprawę, że jest tam jakiś potencjał i pomyślał, o cholera, po prostu ją przytulę i pocałuję, a chemia między nami była wtedy naprawdę szalona.

Derek: To ciekawe, trochę nietypowe dla INFJ, żeby być tą bardziej agresywną stroną w nawiązywaniu związku.

Kyra (ENFP): Tak, był bardzo powściągliwy i spędziliśmy tak dużo czasu na rozmowach i poznawaniu się nawzajem. Ja byłam naprawdę bezpośrednia, co jest dość typowe dla ENFP, i powiedziałam, że chcę mężczyzny, który da mi znać, że mnie pragnie. Wiesz, nie chciałam być tą, która będzie go zdobywać.

Derek: Więc to mu powiedziałaś?

Kyra (ENFP): Tak, nie powiedziałam mu wprost, żeby mnie przytulił i pocałował. Ale powiedziałam, że nie chcę być agresorem w związku. To nie jest rola, którą chcę odgrywać. Ale jako kobieca ENFP, mam zdecydowanie wiele męskich cech; jestem zdecydowanie energetyczną siłą w tym sensie. Ale szukałam kogoś, kto mógłby mnie w tym dorównać. On jest kimś niezwykle introwertycznym, ale jest dojrzałym INFJ. Więc usłyszał to i był pewny swojej zdolności do wyjścia na przód i po prostu powiedzenia: tak, tego chcę, więc cię całuję!

Derek: Pamiętasz, kto zrobił pierwszy ruch?

Kyra (ENFP): On zdecydowanie to zrobił. Ja byłam bardzo powściągliwa. To on ciągle angażował się i rzeczywiście bardzo mocno pojawiał się jako przyjaciel. Myślę, że to był jeden z istotnych aspektów dla mnie, ponieważ nie wyczuwałam od niego żadnej takiej seksualnej, drapieżnej energii. A ja nie byłam nią zainteresowana i nie sądzę, żeby on nią był. Był w takim momencie, że był zainteresowany związkiem, a nie przypadkowym randkowaniem. Oboje byliśmy już trochę za starzy na to i w takim etapie życia z dziećmi. Konsekwentnie pojawiał się jako przyjaciel, pomagając mi przy dużej zbiórce funduszy, którą organizowałam, opiekując się moimi dziećmi, co było ogromne. Zaprosił mnie i moje dziewczynki na Walentynki, kupił im małe słodycze i bardzo budowało to głęboką przyjaźń. Ale to on ciągle pielęgnował tę relację. Więc zaczęłam mu bardzo ufać, ponieważ czułam, że mam władzę, by utrzymać to na tym poziomie. I ja też trzymałam to w strefie przyjaźni, więc czułam się bezpiecznie.

A potem on tak: teraz przejdziemy na wyższy poziom. Tak głęboko weszliśmy w rozmowy na temat naszych intymnych pragnień. To on zrobił pierwszy ruch. I wiem, że to też nie jest charakterystyczne dla jego typu, ale to właśnie sprawiło, że było to dla mnie podniecające. Zazwyczaj w moich poprzednich związkach to ja byłam agresorem, dominującą energią w związku. Więc to było odświeżające.

Derek: Dlaczego myślisz, że twoja preferencja się zmieniła i teraz wolisz być tą zdobywaną osobą?

Kyra (ENFP): Cóż, chciałam, żeby było to bardziej równe. Jestem typową ENFP w tym sensie, że poruszam się z prędkością tysiąca mil na godzinę, mam milion projektów, nie potrafię usiedzieć w miejscu. Po prostu jestem taką kreatywną siłą, jestem zawodową artystką, to jest moja praca - malowanie i tworzenie. Zawsze czułam, że partnerzy w przeszłości jechali na moim grzbiecie i tak się działo w moim małżeństwie, gdzie to ja ciągnęłam wszystkich za sobą. Mieli świetną zabawę, ale nagle związek zaczął być dla mnie obciążeniem. Tego, czego chciałam, to ktoś, kto mógłby mnie w tym dorównać, kto byłby jasny w swoich pragnieniach, wspierający, by pozwolić mi być tą szaloną, kreatywną osobą, jaką jestem i kto mógłby iść ze mną, ale jednocześnie nie czułabym, że go dźwigam. Nie dźwigałam ich, oni jednocześnie byli tam energią i byli potężni, silni i sobą, a to mam w tym związku. To naprawdę niezwykłe dopasowanie.

Derek: Kiedy po raz pierwszy poruszyliście temat MBTI w waszym związku?

Kyra (ENFP): Myślę, że to on pierwszy go poruszył, a ja kompletnie zapomniałam, jaki był mój typ. Robiłam test Myersa-Briggsa na studiach na jednym z kursów psychologii. On był bardzo świadomy swojego statusu INFJ, haha. Zgłębił to i powiedział, że całkowicie pasuje do książkowego opisu. Zrobiłam test i okazało się, że jestem ENFP.

Derek: Czy w tym momencie jego oczy się zaświeciły? Jakby: jesteś tą jedyną?

Kyra (ENFP): Tak, w zasadzie! Im bardziej w to wchodziliśmy, tym bardziej myślałam: o czekaj, to idealne dopasowanie osobowości. W tym czasie byliśmy już razem i wszystko miało sens. On jest najbardziej ekstrawertycznym z introwertycznych typów. Ja jestem dość introwertyczna, pomimo że jestem ekstrawertyczką. Każde z nas wydobywa na wierzch ekstrawersję i introwersję drugiej osoby w odpowiednim stopniu, więc znajdujemy piękną równowagę. Oboje jesteśmy niezwykle intuicyjni. Oboje uzyskaliśmy prawie 100% wynik w intuicji, więc jest między nami duże zaufanie. Wszystko inne się dobrze równoważy i jesteśmy całkiem komplementarni. Ja jestem artystką, on konsultantem IT. Logika, z którą on pracuje i wirujące, chaotyczne kolory, z którymi ja pracuję, równoważą się nawzajem.

Kyra (ENFP): Z pewnością powiedziałabym, że fundamentem jest to, że oboje jesteśmy intuicyjni i głęboko duchowi. Nie będę tego słodzić, ponieważ jest to artykuł o związkach. Nasze życie seksualne jest zadziwiająco piękne, jest wspaniałe. Mamy razem 4 dzieci i uprawiamy więcej seksu niż jakakolwiek inna znana nam para. Jest to komplementarne z naszą duchową stroną i jest sposobem, w jaki się łączymy. Oboje lubimy przebywać na świeżym powietrzu, mieszkamy w Kolorado w USA, więc spędzamy dużo czasu razem na pieszych wycieczkach, wspinaczkach i podobnych aktywnościach. Mamy te same fundamenty moralne - rzeczy, które są dla nas naprawdę ważne, jak nasza służba światu. Planujemy kupić działkę i stworzyć na niej permakultury las żywnościowy oraz zbudować pozamiejską społeczność. To naprawdę ogromne, całożyciowe marzenie, które miałam, i niesamowite jest dzielenie go z partnerem. Żaden poprzedni partner nie miał takiego marzenia. Myślę, że to jest to. Co ważniejsze, ponad wszystkim tym, byliśmy małżeństwem, mieliśmy dzieci i dojrzeliśmy do naszych typów osobowości. Na pewno są sposoby, w jakich typy osobowości mogą się przejawiać niedojrzale, jak door-slam, albo moje, gdzie nie wyrażam siebie w konflikcie i nie stawiam granic, takie rzeczy. Oboje jesteśmy wystarczająco dojrzali, aby stanąć na tych pozycjach i rozpoznać, gdzie możemy lepiej się zachować. Jesteśmy bardzo różnymi ludźmi na wiele sposobów, ale sposoby, w jakich się dopełniamy, są piękne i najważniejsze.

Oto tłumaczenie tekstu na język polski, z zachowaniem formatowania markdown:

Wzloty i upadki: Wyzwania w związku ENFP - INFJ

Derek: Czy uważasz, że dynamika waszego związku zmieniła się od początku do teraz, po 4 latach?

Kyra (ENFP): Myślę, że się pogłębiła. To, co jest naprawdę piękne w tym związku, to fakt, że ponieważ byliśmy bardzo jasni w tym, czego szukaliśmy, nie było żadnych niespodzianek. Wraz z upływem czasu, wychowujemy teraz razem nasze dzieci, mieszkamy razem. Stało się to rok po tym, jak zaczęliśmy się spotykać. Myślę, że największe niespodzianki pojawiły się w dynamice rodzicielskiej i bycia teraz rodziną złożoną. Ze względu na osobowości dzieci. W większości dobrze się ze sobą dogadują, ale wraz z tym, jak się starzeją i zmieniają, pojawiają się nowe wyzwania. Jeśli chodzi o dynamikę naszego związku, jesteśmy bardzo solidni w sposobie, w jaki podchodzimy do kwestii konfliktu. Ponieważ każdy związek ma go, nie często się kłócimy, ale mamy zasady, jak do tego podchodzić. Jeśli jedno z nas jest dupkiem, musimy mieć dojrzałość, aby to wysłuchać i nie wychodzić z pokoju i nie mieć napadów złości. Robert (INFJ) jest bardzo INFJ w tym sensie, że robi door-slam.

W naszym domu nazywamy to zimną złością. Jeśli się wkurzy, dojrzały INFJ wyraziłby to, a następnie potrzebowałby dużo przestrzeni. Niektórzy nazywają to door-slamem, gdzie po prostu musisz się oddalić, nie rozmawiać z nimi, nic z tych rzeczy.

Derek: Co uważasz za najtrudniejsze w waszym związku? Wasze różnice w radzeniu sobie z konfliktem?

Kyra (ENFP): To byłoby jedno, ale powiedziałabym, że może najtrudniejsze jest rodzicielstwo. On jest tym surowym, dyscyplinującym. Ja jestem tą, która spotyka się bardziej na poziomie emocjonalnym z dziećmi, co nie równa się dyscyplinie. Zawsze jest to nawigowanie po tym spektrum, gdzie jest łatwiej z nami samymi, gdy jesteśmy w konflikcie, ale jest trudniej w rodzicielstwie, zwłaszcza gdy chodzi o dzieci drugiego partnera. Mamy do czynienia z różnymi osobowościami i wrodzoną opiekuńczością wobec własnych dzieci oraz uprzedzeniami, ponieważ dobrze znamy ich osobowości i się z nimi identyfikujemy. Moje dzieci są bardziej podobne do mnie, a jego bardziej do niego. To okazja. Mierzymy się przez nasze dzieci z niedojrzałymi aspektami naszych własnych typów osobowości.

Jedna rzecz, która bardzo pomogła nam w naszym związku, to rozpoznanie, w jaki sposób my, jako różne typy osobowości, radzimy sobie z konfliktem. On robi door-slam i potrzebuje przestrzeni, więc wiedząc od początku, że tak zrobi, nie biorę tego osobiście. Mogę powiedzieć, że to w taki sposób przetwarza informacje, a ja jestem tą cichą, gdzie jeśli jestem zdenerwowana, milczę i zajmuje mi to trochę czasu. Robię odwrotny door-slam, gdzie na początku nie komunikuję, siedzę z tym, a potem przychodzę później i to komunikuję. A on jest w stanie to rozpoznać i wiedzieć, że tak działamy. Faktycznie rozmawialiśmy o tym nawet jako rodzina i poruszamy to z dziećmi. Staramy się wykorzystać to jako sposób na kultywowanie inteligencji emocjonalnej dla nas wszystkich.

To jedyny sposób, który uważam za naprawdę zdrowy. Nigdy nie jest łatwo, ale zdecydowanie nam to pomaga. Pojawia się pewien poziom akceptacji. W moim doświadczeniu z poprzednimi związkami, to zawsze było największym zabójcą związku, gdzie wszyscy brali reakcje drugiej osoby osobiście. Jeśli możemy po prostu wyłączyć się z równania i zobaczyć, jak często jesteśmy wyzwalani przez ciągłe wzorce w naszej własnej psychologii i nie ma to nic wspólnego z tą osobą. Przyciągamy ludzi, którzy wyzwalają te wzorce, wtedy możemy to zobaczyć i nie bierzemy tego osobiście, tylko pracujemy nad tym. Oboje mamy doświadczenie w psychologii i buddyjskim treningu umysłu, co było niezwykle pomocne w naszym związku. Dało nam wiele narzędzi, aby pozostać zdrowymi w naszym związku, rozpoznawać wzorce umysłowe i być bardzo akceptującymi wobec naszych różnic.

Derek: Czy jest coś, co chciałbyś zmienić u swojego partnera?

Kyra (ENFP): Wspomniałam o door-slamie, ale myślę, że to się bardzo poprawiło. Nawet gdy go poznałam, ze względu na historie z jego poprzednich związków, myślę, że to się poprawiło. Piękna część naszego związku polega na tym, że gdy te niedojrzałe, stare wzorce pojawiają się w nas, możemy je rozpoznać i przyznać się do nich. Pojawia się piękne poczucie intymności i wzrostu, ponieważ możemy wziąć odpowiedzialność za siebie.

Lepiej razem: Jak się rozwinęli

Derek: Jak się rozwinęliście będąc ze sobą?

Kyra (ENFP): O mój Boże, ogromnie. Myślę, że przez lata treningu umysłu, który on wykonał, pracował nad tym o wiele ciężej niż ja, nawet gdy byłam mniszką. Po opuszczeniu mojej mniszej ścieżki, zrobiłam typową rzecz dla ENFP i powiedziałam, że teraz jestem wolna, tego rodzaju rzecz, i mój wolny duch się objawił. Podczas gdy on był bardzo zdyscyplinowany w tym zakresie. Jego podejście do tej dyscypliny było bardzo owocne, ponieważ narzędzia i metody rozpoznawania wzorców umysłu, psychologia, którą prezentuje szczególnie buddyzm, są dla niego jasne. Nauczyłam się, jak wygląda zdrowa relacja i rozpoznanie tego oraz ustalenie tego standardu sprawiło, że ustaliłam wyższe standardy dla siebie jako jednostki i głębsze poczucie osobistej odpowiedzialności. Ta relacja nie była współuzależniona, jak to było w przeszłych związkach; jest to relacja współzależna.

Uwagi końcowe i rady od Boo

Pod wieloma względami doświadczenie Kyry i Roberta w randkowaniu jest podobne do innych par ENFP i INFJ. W fazie randkowania obydwa typy lubią spędzać dużo czasu na głębokim poznawaniu się nawzajem, rozmawiając godzinami o swoich nadziejach i marzeniach, łącząc się niemal duchowo.

Rozpoczęli swój związek w wieku 30 lat, już po urodzeniu dzieci. Ich relacja pokazuje, że dynamika typów osobowości jest inna na różnych etapach życia. Wraz z wiekiem ludzie dojrzewają jako bardziej wszechstronne osobowości, poprawiając najgorsze aspekty swojej osobowości z młodszych lat.

Para ENFP - INFJ jest jedną z tych, które polecamy. Chociaż żadne zestawienie osobowości nie sprawdza się w 100%, ich podobieństwa i wspólne wartości znacznie ułatwiają nawiązanie kontaktu, zrozumienie i docenienie siebie nawzajem takimi, jakimi są. Są podobni i różni w odpowiednim stopniu.

Życzymy Kyrze i Robertowi wspaniałego i trwałego związku. Jeśli jesteś w związku i chcesz podzielić się swoją historią miłosną, wyślij nam e-mail na adres hello@boo.world. Jeśli jesteś singlem, możesz pobrać Boo za darmo i rozpocząć teraz własną miłosną podróż.

Ciekaw innych historii miłosnych? Możesz również przeczytać te wywiady! ENFJ - INFP Love Story // ENFJ - ENTJ Love Story // ENTP - INFJ Love Story // ENTJ - INFP Love Story // ISFJ - INFP Love Story // ENFJ - ISTJ Love Story // INFJ - ISTP Love Story // INFP - ISFP Love Story // ESFJ - ESFJ Love Story