توابع شناختی ENFP

شهود برونگرا به ما هدیه تخیل می بخشد. این دیدگاه های زندگی ما را تقویت می کند و ما را از باورهای محدود کننده و مرزهای ساخته شده خود رها می کند. از الگوها و روندها برای ارتباط با واقعیت ملموس استفاده می کند. شهود برون گرا به جای جزییات خاص، به تأثیر و محیط حساس است. این عملکرد با جسارت به اسرار شگفت‌انگیز جهان رشد می‌کند. ما را هدایت می کند تا به طور شهودی از طریق جریان انتظار در مورد آنچه هنوز آزاد نشده است عبور کنیم.

عملکرد شناختی غالب هسته ی ضمیر و آگاهی ماست. که «قهرمان یا شیر زن» نیز نامیده می شود، عملکرد غالب طبیعی ترین و مورد علاقه ترین فرآیند ذهنی و حالت اولیه تعامل ما با جهان است.

بینش برونگرا (ب ب) در موقعیت غالب به ENFPها هدیه تخیل می دهد. این به آنها اجازه می دهد تا از الگوها و روندها برای ارتباط با دنیای خارج استفاده کنند. انرژی آنها بر دنبال کردن کنجکاوی خود برای کشف چیزهایی است که هنوز کشف نشده اند. ENFPها با کمک عملکرد غالب خود، مرزها و باورهای محدودکننده را می شکنند. آنها تا زمانی که آنها را به مقصدی معقول از رشد و یادگیری هدایت می کند، فرهنگ ها و امکانات متنوع را در آغوش می گیرند.

احساس درونگرا به ما هدیه احساس می بخشد. از عمیق ترین زوایای افکار و احساسات ما عبور می کند. احساس درونگرا در ارزش های ما جریان دارد و به دنبال معنای عمیق زندگی است. به ما این امکان را می دهد که در میان فشار خارجی در خط مرزها و هویت خود بمانیم. این عملکرد شناختی فشرده درد دیگران را احساس می کند و دوست دارد شوالیه کسانی باشد که نیاز دارند.

عملکرد شناختی کمکی، که به عنوان "مادر" یا "پدر" شناخته می شود، به هدایت عملکرد غالب در درک جهان کمک می کند و همان چیزی است که ما هنگام آرامش دیگران از آن استفاده می کنیم.

احساس درونگرا (ا د) در موقعیت کمکی، بینش برونگرا غالب را با هدیه احساس متعادل می کند. این ENFP ها را از کشیده شدن به جهات مختلف باز می دارد و آنها را راهنمایی می کند تا زندگی خود را بر ارزش ها و باورهای عمیق خود متمرکز کنند. از طریق این عملکرد، آنها موفق می شوند با وجود هیاهوی بلند و پراکنده دنیای بیرون به درون خود گوش دهند. احساس درونگرا آنها را راهنمایی می کند تا در مسیر خود بمانند و به اصالت، صداقت و احساس درست و غلط متعهد شوند. آنها از عملکرد کمکی خود برای تصمیم گیری در مورد هر فرصتی که در راه آنها قرار می گیرد استفاده می کنند. ENFPها همچنین تمایل دارند با هماهنگ کردن احساسات و افکار درونی دیگران، از طریق احساس درونگرا، دیگران را به هم متصل کرده و آرامش دهند.

تفکر برون گرا موهبت کارآمدی را به ما می بخشد. از استدلال تحلیلی و عینیت ما استفاده می کند. تفکر برونگرا در برتری سیستم‌ها، دانش و نظم بیرونی شکل می‌گیرد. تفکر برونگرا به جای احساسات زودگذر، به حقایق پایبند است. هیچ وقتی برای چت های احمقانه نمی دهد و روی موضوعات کاملاً مهم تمرکز می کند. این اشتیاق ما را برای گفتمان آموزنده تقویت می کند تا افق های خرد و دانش ما را گسترش دهد.

عملکرد شناختی ثالثیه چیزی است که ما از آن برای آرام کردن و برداشتن فشار از عملکردهای مسلط و کمکی خود لذت می بریم. به عنوان "کودک یا امداد" شناخته می شود، مثل این است که از خودمان فاصله بگیریم و بازیگوش و کودکانه است. این همان چیزی است که در هنگام احساس احمقانه، طبیعی و پذیرفته شدن از آن استفاده می کنیم.

تفکر برونگرا (ت ب) در موقعیت سوم، بینش برونگرا غالب و احساس درونگرا کمکی را با موهبت کارایی تسکین می دهد. این باعث می‌شود زندگی ENFPها با وجود خودانگیختگی در رویدادهای زنده، هدایت و تعادل آنها را آسان‌تر کند. سازماندهی و چیدمان منطقی اولویت هایشان اضطراب آنها را کاهش می دهد و آنها را آرام تر و آرام تر می کند. این به آنها اجازه می دهد زمان خود را مدیریت کنند و از گرفتار شدن در حلقه تمایلات تخیلی و درون نگر خود اجتناب کنند. ENFP ها همچنین از بودن با افرادی که از تفکر برونگرا استفاده می کنند لذت می برند زیرا امنیت و راحتی را در وجود خود می یابند.

حس درونگرا موهبت جزئیات را به ما می بخشد. برای به دست آوردن خرد در حالی که در زمان حال زندگی می کند، با گذشته مفصل مشورت می کند. ما از طریق این تابع، خاطرات و اطلاعات به دست آمده را به خاطر می آوریم و دوباره مرور می کنیم. دائماً داده های حسی را ذخیره می کند تا دیدگاه ها و نظرات فعلی ما را متعادل کند. حس درونگرا به ما می آموزد که به جای غرایز صرف به حقایق اثبات شده و تجربیات زندگی اعتبار دهیم. این به ما توصیه می کند که از تکرار اشتباهات مشابه خودداری کنیم.

عملکرد شناختی پایین‌تر، ضعیف‌ترین و سرکوب‌شده‌ترین عملکرد شناختی ما در اعماق نفس و آگاهی ماست. ما این قسمت از خود را پنهان می کنیم، زیرا از ناتوانی خود در استفاده مؤثر از آن خجالت می کشیم. با بالا رفتن سن و بلوغ، عملکرد پست خود را در آغوش می گیریم و توسعه می دهیم و از رسیدن به اوج رشد شخصی و پایان سفر قهرمان خود، رضایت عمیقی را فراهم می کنیم.

حس درونگرا (ح د) در موقعیت پایین کمترین فضا را در ذهن ENFPها اشغال می کند. اشتیاق آنها برای ماجراجویی های بدیع و خودجوش باعث می شود راه حل های موجود و نیازهای اولیه بدن خود مانند خوردن به موقع غذا و مصرف داروها برای بهبود سلامت خود را فراموش کنند. از آنجایی که حس درونگرا کارکرد پایین آنهاست، انجام کارهای ساده ممکن است برای آنها کسل کننده و کسل کننده باشد زیرا آنها را مجبور می کند از بینش برونگرا تخیلی غالب خود خارج شوند. ENFPs ممکن است افرادی را که از حس درونگرا استفاده می‌کنند به‌عنوان غیرعلاقه‌ای تلقی کنند، زیرا به جای شنا کردن در اقیانوس‌های بی‌پایان احتمالات، روی داده‌ها و تجربیات دنیای واقعی تمرکز می‌کنند.

بینش درونگرا به ما هدیه شهود می بخشد. دنیای ناخودآگاه محل کار آن است. این یک عملکرد آینده نگر است که به طور شهودی بدون تلاش زیاد می داند. این به ما این امکان را می دهد که هیجان غیرقابل پیش بینی لحظات "اوریکا" را از طریق پردازش ناخودآگاه خود تجربه کنیم. بینش درونگرا همچنین ما را قادر می سازد فراتر از آنچه به چشم می آید ببینیم. از طریق یک الگوی انتزاعی از نحوه عملکرد جهان و درنگ در چرایی های زندگی دنبال می شود.

تابع سایه مخالف، که به نام نمسیس نیز شناخته می‌شود، شک‌ها و پارانویای ما را فرامی‌خواند و در تقابل با عملکرد غالب ما عمل می‌کند و نحوه نگاهش به جهان را زیر سؤال می‌برد.

بینش درونگرا (ب د) در موقعیت مخالف ذهن ENFP ها را به مشکل می اندازد زیرا با بینش برونگرا مسلط آنها در تضاد است. این سازمان با روش های آنها برای ایجاد جایگزین های متعدد برای دستیابی به بهترین راه حل ها با پیش بینی اثرات و پیامدها مخالف است. ENFP ها از تجربه عملکرد بینش درونگرا خود احساس ناامیدی و بی ثباتی می کنند. استعداد شهودی آنها شک و تردیدهای خودساخته و پارانویای آنها را در اطراف افرادی که از بینش درونگرا استفاده می کنند و آنها را بیهوده مخالف و خودخواهانه می دانند، فرا می خواند. هنگامی که آنها به عملکرد مخالف خود ضربه می زنند، ممکن است شروع به فکر کردن به مواردی مانند "چرا آنها ایده های درخشان من را نادیده می گیرند؟"، "چرا از بررسی گزینه های احتمالی دیگر منع می شوم؟"، یا "چرا آنها عمدا هر چیزی را که من پیشنهاد می کنم رد می کنند" فکر کنند. ؟" آنها در فکر کردن بیش از حد به نتایج منفی سرسخت می شوند.

احساس برونگرا به ما هدیه همدلی می دهد. از خیر بزرگتر از تمرکز بر خواسته های فردی حمایت می کند. این به یک حس قوی از یکپارچگی و اخلاق اعتماد می کند. ما به طور غریزی با ارزش های اخلاقی و فرهنگی هماهنگ می شویم تا از طریق این عملکرد صلح و هماهنگی را حفظ کنیم. احساس برونگرا ما را قادر می سازد حتی بدون تجربه کامل موقعیت بقیه آنها را درک کنیم. این به ما انگیزه می دهد که ارتباطات و روابط اجتماعی خود را حفظ و پرورش دهیم.

تابع سایه انتقادی خود یا دیگران را مورد انتقاد و تحقیر قرار می دهد و در جستجوی کنترل خود به تحقیر و تمسخر فکر نمی کند.

احساس برونگرا (ا ب) در موقعیت سایه بحرانی با ایجاد شرم و ناامیدی به نفس حمله می کند. از ناتوانی آنها در هماهنگی با اطرافیانشان انتقاد می کند زیرا ترجیح می دهند با ارزش ها و باورهای درونی خود هماهنگ شوند. ENFP ها ممکن است احساس کنند از دیگران جدا شده اند و ممکن است ندانند چگونه به نیازهای آنها پاسخ دهند. آنها معمولاً احساس شرمندگی و ناامیدی می کنند زیرا به طرز ناخوشایندی در گروهی گیر می کنند که در آن جا نمی شوند. "من بیش از آن خودخواه هستم که نمی توانم به دیگران فکر کنم."، یا "چرا آنها سعی می کنند همه را راضی کنند و خود را در این راه گم کنند؟"

تفکر درونگرا موهبت منطق را به ما می بخشد. دانش و الگوهای مرتبط آن را تجهیز می کند. تفکر درونگرا زندگی را از طریق یک چارچوب درونی ساخته شده توسط تجربیات و آزمون و خطای فرهیخته فتح می کند. ما را وادار می کند تا به طور منطقی همه چیزهایی را که با آنها برخورد می کنیم به هم مرتبط کنیم. تفکر درونگرا در عمل عیب یابی منطقی رشد می کند. ابهام جایی در آن ندارد زیرا دائماً به دنبال یادگیری و رشد است. این به ما قدرت می‌دهد تا درک کنیم که چگونه کارها از سخت‌گیرانه تا عمیق‌ترین پیچیدگی‌ها کار می‌کنند.

تابع سایه فریبکار حیله گر، بدخواه و فریبنده است و افراد را در تله های ما دستکاری و به دام می اندازد.

تفکر درونگرا (ت د) در موقعیت فریبکار، ENFP ها را با رویکرد درونی و منطقی خود آزار می دهد. از آنجایی که آن ها تفکر برون گرا را در پردازش اطلاعات ترجیح می دهند، تمایل دارند از نقشه برداری از هر جزئیات برای به نتیجه رساندن یک ایده خسته شوند. ENFP ها هنگامی که از فریبکار خود استفاده می کنند در فلج تحلیل گیر می کنند و به نتیجه منطقی نمی رسند. در نتیجه، آن‌ها دیگرانی را که از تفکر درونگرا استفاده می‌کنند، با تمسخر زیرکانه افکارشان برای بی‌اعتبار کردن استدلال‌ها و عیب‌یابی منطقی، دستکاری می‌کنند. آنها توجه را از خود منحرف می کنند و برای برگرداندن و کنترل اوضاع، مخالفان خود را مسخره می کنند.

حس برونگرا موهبت حواس را به ما می بخشد. واقعیت ملموس میدان جنگ پیش فرض آن است. حس برونگرا از طریق تجربیات حسی زندگی را تسخیر می کند و بینایی، صدا، بویایی و حرکات بدن آنها را تقویت می کند. این به ما امکان می دهد به محرک های دنیای فیزیکی پایبند باشیم. حس برون گرا شجاعت برای به دست آوردن لحظات ماندگار را شعله ور می کند. ما را ترغیب می کند که به جای بیکار ماندن در اتفاقات، فوراً درست عمل کنیم.

تابع سایه شیطان، عملکرد کمتر توسعه یافته ما است، عمیقاً ناخودآگاه و به دور از نفس ما. رابطه ما با این عملکرد به قدری تیره است که با افرادی که از این کارکرد به عنوان کارکرد غالب خود استفاده می کنند، درگیر هستیم و اغلب آنها را شیطانی می کنیم.

حس برونگرا (ح ب) در موقعیت سایه شیطان کمترین عملکرد ENFPها را توسعه داده است. تنظیم جزئیات حسی زندگی آنها، بینش برونگرا غالب آنها را گیج و خسته می کند. آن‌ها ترجیح می‌دهند دنیا را آن‌طور که می‌تواند باشد ببینند تا آن‌طور که در حال حاضر است. از آنجایی که آنها از این عملکرد به طور روزانه استفاده نمی کنند، در تعهد به عملی بودن دنیای واقعی مبارزه آشکاری دارند. آنها در نهایت انرژی منفی را به کسانی که از حس برونگرا استفاده می کنند فرافکنی می کنند. آنها از رویکرد خود در پایبندی به حال و محرک های فیزیکی اطرافشان خشمگین می شوند. تثبیت خود به دنیای واقعی نقطه قوت آنها نیست زیرا آنها در دنیای تأثیرات و احتمالات زندگی می کنند.